Dagje Griend

Stel je voor, een ongerept waddeneiland waar nauwelijks mensen voet zetten. Griend is zo’n eiland, compleet afgesloten voor het publiek, met uitzonderingen voor onderzoekers en vogelringers. Vandaag had ik de privilege om mijn eigen voetsporen achter te laten op het eiland als ringhulp bij de lepelaars.

Vanuit het Rijkswaterstaatschip Asterias vertrokken we uit Harlingen en toen we niet verder konden was een bootje met buitenboordmotor onze laatste stap. Eenmaal op het eiland aangekomen was het een korte wandeling naar het veldstation, door heuphoge vegetatie, terwijl de schreeuwende kokmeeuwen overlangs vliegen. Vanuit bovenin het veldstation was de schoonheid van de ongeschonden natuur van Griend prachtig waar te nemen. Visdiefjes die hun naam eer aan doen, grote sterns met gigantisch lange vleugels, en de kokmeeuwkolonie waarvan het einde niet in zicht was.

Lepelaars op het nest

Na een korte pauze vormden we onze plan van aanpak en liepen we verder het eiland op. In het midden van Griend zat een relatief kleine lepelaarkolonie met allemaal grote kuikens. Deze moeten geringd worden, zoals dat al jaren gebeurt langs de Nederlandse kust. Als een geoliede machine werden de kuikens voorzien van twee ringen elk, waarna ze weer rustig vrijgelaten werden. Wat een dag!

Dit alles is een voorbode van mijn volgende project: het onderzoeken van de rui van lepelaars aan de hand van fotografie. Dit project belooft een prachtige ervaring te worden en zal ongetwijfeld veel leuke foto’s opleveren, waarvan er uiteraard veel hier te zien zullen zijn!